Als je zo’n stapel boeken hebt geschreven als ik moet je wel goed alleen kunnen zijn. Dat kan ik ook. In die ene helft van mijn leven. Maar de andere helft wil ik delen met andere mensen. Ik heb altijd gezocht naar mensen met wie ik kon samenwerken, met wie ik een doel kon delen. Ik heb dat vaak gevonden. Twintig jaar met het vrouwenteam les geven in de hulpverlening. Acht jaar de feministische uitgeverij met het ‘collectief’. Een paar jaar de Anna Bijns Stichting. Meer dan tien jaar met de ploeg van Stichting Kifaia in Gaza. Met Jan werken in de Balkan, in Gaza, in Israel. In mijn linkse kerk, de Amsterdamse Studentenekklesia, noemen we dat een bezield verband. Zoals vervolgens met de fractie van de SP in de Eerste Kamer, acht jaar lang. De partij van gelijkwaardigheid, menselijke waardigheid en solidariteit. Onverbeterlijke wereldverbeteraars, net als ik.
Lees verder →

Afscheidsweekeindje met mijn fractie in Oudewater, vier mensen gaan, een komt er bij. Hier iedereen bij elkaar, op de plek waar vroeger de heksen werden gewogen. Ik werd gelukkig niet te licht bevonden. De anderen ook niet. Beetje hartzeer geeft dat wel hoor, afscheid nemen na acht jaar. Morgen meer.

Een vreemde gewaarwording: ik kijk naar het achtuur-journaal. Beelden van de Eerste Kamer, de groene bankjes, dat behang. De afgelopen jaren was de EK wel vaker in beeld. Onwillekeurig kijk ik dan of de camera naar mijn bankje gaat en of ik er zit. Maar ik zat er niet. Deze keer liepen er allemaal vreemde mensen door de Kamer, waartussen een paar glimpen van mensen die ik ken. Raar hoor.
Lees verder →

(De vertrekkenden. foto Hans Kouwenhoven)

Ziezo. Het is gelukt. Ik ben mastodont. Dat wil zeggen: een voormalig politicus van zekere leeftijd. Toen ze vroeger aan me vroegen wat ik wilde worden als ik groot was: mastodont. Toen Hans Dijkstal voormalige politici zocht voor zijn groep Eén land, één samenleving, waarin zoveel mogelijk alle politieke partijen vertegenwoordigd moesten zijn (zie hier) was het probleem dat de SP als jonge partij geen geschikte voormalige politicus kon leveren. Dus of ik wilde. Speciaal voor mij stond er dus (voormalige) politici. Die haakjes kunnen nu weg. Ook ik ben sinds gisteren voormalig.
Lees verder →

(Zij die vertrekken. Paul, Nanneke, ik, Kees, Sineke. Met Emile)

Verrassing, gisteren in onze fractiekamer in Den Haag: Emile Roemer kwam langs, met Bas en Daniel, een camera en grote bossen bloemen, om de vertrekkers en de blijvers te bedanken voor de afgelopen vier jaar trouwe dienst voor volk en partij. Hartstikke tof van Emile. Behalve dat hij een prima partijleider is, is hij ook ontzettend aardig voor ‘zijn’ mensen.
Lees verder →

Verdomme. Mooie foto’s had ik van afgelopen dinsdag – een kleine demonstratie over Palestijnse vrouwen die opgesloten zitten in Israëlische gevangenissen op het Plein. Vrienden Joes en Henny met hun zoons Martijn en Joris waren op bezoek, en Joes had nog mooie foto’s gemaakt van onze hele fractie – zo vaak zijn we niet compleet – er zit altijd wel iemand in Straatsburg of in Kenia of Tunesië – met mooie overzichtsfoto’s van een vrijwel voltallige Eerste Kamer en voor de verandering stond ik er ook eens op. Foutje. Allemaal weg. K@*&%$T.
Lees verder →

(Tiny Kox en minister Fayyad in Ramallah)

Het is tegenwoordig best spannend in de Eerste Kamer. In de ochtendbladen kon iedereen het lezen: het wetsvoorstel op het Elektronisch Patientendossier is gesneuveld. De stemming is volgende week, maar de uitkomst staat al vast: gaat niet door. Minister Schippers kreeg nog wel de kans om haar gezicht te redden, ten slotte stond zij hier de plannen van haar voorganger te verdedigen, maar het is haar niet gelukt de wet erdoor te slepen.
Lees verder →

Het was een interessante dag gisteren in de Eerste Kamer.

Eerst het debat over het elektronisch patiëntendossier (EDP). Een meerderheid van de Eerste Kamer blijft er grote bezwaren tegen hebben, inclusief de vertegenwoordigster van de eigen partij van minister Schippers, de VVD, Heleen Dupuis. Ook zij vond met de PvdA en de SP dat de kans op fouten met het voorgestelde systeem te groot blijft, en noemde het wetsvoorstel te weinig doordacht.
Lees verder →