Aan de familie van het duizendste slachtoffer van Israëls genocidale massaslachting in de Gazastrook
Door Ilan Pappé, vertaling door Engelbert Luitsz
Ik weet nog niet wie jullie dierbare was. Misschien was ze een baby van enkele maanden oud, of een jonge jongen, een grootvader, of een van jullie kinderen of ouders. Ik hoorde van de dood van jullie dierbare via Chico Menashe, een politiek commentator bij Reoshet Bet, Israëls belangrijkste radiostation.
Lees verder
(Jan den Hertog)
Nu de ChristenUnie en de SGP samen met de PVV weer eens kamervragen gaan stellen om de minister zover te krijgen dat hij de ’terroristenaanhangers’ van de Gaza-boot strafrechtelijk gaat onderzoeken, en de activiteiten alvast maar verbieden – wat de minister niet gaat doen omdat hij dat niet kan – mag er wel even meer aandacht zijn voor de christenen die nog christenen zijn – dat wil zeggen die niet volautomatisch het nederzettingenbeleid en de onderdrukking van Palestijnen (ook de christelijke!) toejuichen. De christenen die niet, in de woorden van Den Hertog, denken dat God een zionist is, en kiest voor één volk tegen een ander. Hier het stuk dat de voorzitter van de Vrienden van Sabeel, Jan den Hertog schreef naar aanleiding van een congres dat ‘Christenen voor Israël’ hield over antisemitisme.
Lees verder
Niet meteen gaan speculeren over ‘die is omgekocht, of bedreigd’, zei ik. Maar het ziet er wel degelijk naar uit dat Goldstone de druk niet aankon – en die druk was gigantisch, juist voor een man die altijd loyaal aan Israël was gebleven, daar familie had, en nu behalve haatmail en bedreigingen ook te maken kreeg met vrienden die hem niet meer wilden zien. Er is een zware campagne tegen hem gevoerd door Israël, zeggen anderen, en Israël heeft deze slag gewonnen.
Lees verder
Een kleine, indrukwekkende film van tien minuten, de moeite waard. Korte interviews met Palestijnse vrouwen – christelijk en moslim – die de Nakba, de etnische zuivering rondom 1948 hebben meegemaakt. Indrukwekkend om de kracht die er nog steeds van die nu oude vrouwen afstraalt.
Lees verder
Menachem Klein ken ik van zijn deelname aan discussies en lezingen in Nederland. Een academicus met een lange staat van dienst, vele publicaties. Hij zat daar in Felix in Amsterdam met zijn keppeltje, en zijn loyaliteit aan Israël, maar wel met fundamentele en onderbouwde kritiek op de bezettingspolitiek van zijn land. Die kritiek breekt hem nu op.
Lees verder
(Vervolg op deel 1, hier)
Er zijn meerdere redenen waarom we ons meer interesseren voor wat Israël doet, dan voor de daden van andere landen. Een ervan is een hele simpele: we voelen ons meer verwant met de joodse bevolking van Israël dan met vele andere volkeren elders. De joodse Israëli’s komen voor een groot deel uit Europa, en we hebben een pijnlijk stuk van de geschiedenis gedeeld. En het is ook niet vreemd dat dat meer verontwaardiging oplevert: we zijn ook meer ondersteboven wanneer een vriend vreselijke dingen blijkt te hebben gedaan, dan wanneer het een vreemde is die we alleen uit de krant kennen.
Lees verder
Even tussendoor over een bericht in Haaretz dat laat zien hoe Israël te werk gaat. Dat de Israëlische regering zwaar in verlegenheid is gebracht door het Goldstone rapport weten we. Dat ze er alles aan hebben gedaan om dat rapport weer in de la te krijgen ook. Vandaag een artikel van Akiva Eldar, een Israëlische journalist die niet over een nacht ijs gaat als hij iets na veel diepgaande research boven tafel krijgt, schrijft nu over de manier waarop Abbas onder druk werd gezet om de VN te verzoeken het rapport niet ter stemming te brengen in de Raad voor mensenrechten.
Lees verder
)
Foto expositie van Rula Halawani in Londen. Foto’s naast elkaar: oude foto’s van voor 1948, de dorpen van Palestina. En nu: dezelfde plekken. Ik schreef een inleiding voor de catalogus. (Foto hierboven is van een vorige expositie. Lifta. Eens een welvarend dorp, nu een verlaten.)
Disappearing Palestine
1.
I first met Rula Halawani in 1997, when she was working as a news photographer for Reuters. I had come to Palestine for a conference, and some of us went to Silwan, a village on the outskirts of East Jerusalem. We had heard that there were some Palestinian families being thrown out of their houses by settlers, and we wanted to see for ourselves and join the protest. The Palestinians know only too well how soldiers rough them up. We were soon to discover, however, that this was the first time that internationals were being handcuffed, dragged over the sharp stones and beaten with batons. Rula took photographs throughout the ordeal. As she snapped away, I noticed tears flowing down her cheeks. Another thing struck me. She pointed her camera not only at the action unfolding before us, but also at the woman standing on the balcony watching, crying and shouting: “don’t beat them! don’t beat them”!
We became friends.
Lees verder
De Israëlische kranten staan deze zomer vol met kwade artikelen over de internationale boycotbeweging, schrijft Israëli Neve Gordon. Hij is een professor aan de Ben-Gurion universiteit in Israël. Het artikel verscheen in de Los Angeles Times. Eerst wat hij zegt, en dan nog een staartje.
Lees verder
Er staat een jood kandidaat voor een plekje in de Revolutionaire Raad van Fatah die dit weekeinde hun conferentie hebben: Uri Davis.
Lees verder