Dit kan niet waar zijn, dacht ik toen ik het las. Het is waar. Een islamitische man die vanwege zijn geloof de vrouwelijke ambtenaren van de Haagse Dienst Sociale Zaken en Werkeloosheidsprojecten geen hand wil geven kijgt voor straf een maand geen uitkering. Sanctie wegens belediging, heet dat.
Lees verder
(foto Marcouch uit Z+W, Ram van Meel)
Ahmed Marcouch is beleidsambtenaar jeugd en veiligheid, en woordvoerder van de Marokkaanse moskeekoepel in Amsterdam. Een interview met hem is te vinden in het opinieblad Zorg en Welzijn van 9 februari. Een goed blad, gericht op zorg- en welzijnswerkers, maar feitelijk interessant voor veel meer mensen. Wat je er in kunt lezen is hoeveel initiatieven er al zijn op lokale basis om moslims en niet-moslims in de communicatie en in de samenwerking te krijgen. Veel meer dan blijkt uit de verslagjes op dit weblog, dat zijn alleen de bijeenkomsten waar ik direct bij betrokken ben. Tel al die initiatieven bij elkaar op, en je zit dat er werkelijk sprake is van een tegenbeweging van onderaf, burgers die wel degelijk de behoefte hebben om een hand uit te steken naar de ‘andere kant’, en die zich in willen zetten tegen de polarisatie en ‘handel in angst’.
Lees verder
Claar is gast op dit weblog. Dit is wat ze schrijft:
Dinsdagmorgen werd een landelijk zeer bekende herrieschopper van zijn fiets geschoten en afgeslacht. Ik noem hem herrieschopper en doe hem daarmee grenzeloos tekort. Want Theo van Gogh was veel meer dan dat. Maar de moordenaar zag de herrieschopper fietsen.
Moord, onaanvaardbaar. Wat het motief, de achtergrond ook is: onaanvaardbaar. Ik ben net als iedereen razend en eis snel en zorgvuldig onderzoek naar de feiten en ik eis een goed doordacht antwoord van de regering. En dat ze alsjeblieft hun verstand erbij houden, want dit is geen ‘gewone’ moord (welke wel), dit is een onheilspellende moord van een extremist, een moord met grote maatschappelijke consequenties.
Lees verder
Ik benijd burgemeester Cohen en wethouder Aboutaleb van Jeugdzaken niet. Het was een naar bericht, dat het stel Marja en Bert uit de Amsterdamse Diamantbuurt uiteindelijk hebben moeten vluchten voor de aanhoudende intimidatie van een groepje Marokkaanse jongeren. Dit is de eerste vraag die opkomt: had er niet meer gedaan kunnen worden? Dit is geen plotselinge gebeurtenis, iedereen wist dat er mot was, hadden die jongens niet beter aangepakt kunnen worden, was er niet meer politiebewaking mogelijk geweest, had er niet een groter beroep gedaan kunnen worden op de familie van die jongens? Lees verder
Jezus, wat vind ik dat een flauwekul. Misschien ontbreekt mij het nationalistische gen om me er druk over te maken, wie is de grootste Nederlander? Of misschien irriteert me die hardnekkige neiging om rangordes aan te leggen. Zo ben ik ook niet gecharmeerd van de hobby van mevrouw Dresselhuys om in Opzij mannen langs de meetlat te leggen en ze van een cijfer te voorzien – hebben die mannnen dan geen zelfrespect om zich daaraan te onderwerpen? Lees verder
Er zouden duizenden positieve reacties binnengekomen zijn bij VVD en VPRO naar aanleiding van het filmpje Submission van Ayaan Hirsi Ali en Theo van Gogh, en sommige inloggers hier wisten me ook te vertellen dat er meer mensen achter Hirsi Ali stonden dan ik dacht. Dat zal met de tijd blijken, schreef ik. Ik had al eerder gezegd dat de achterban van Hirsi Ali vooral bestaat uit autochtonen die toch al tegen de islam waren en dat ze feitelijk de allochtone vrouwen die ze zegt te willen bevrijden niet bereikt. Dat maakte ik op uit de reacties van moslimvrouwen (en mannen) die ik ken, en van de reacties op websites en weblogs, waaronder de mijne. Ik krijg meer gelijk dan ik zou willen hebben.
Lees verder
‘De vraag is wie we bedoelen als we wij zeggen’, zei de Amerikaanse, joodse, feministische, lesbische dichteres, moeder van vier zoons, Adrienne Rich.
We gebruiken dat woord wij zo argeloos, zonder er bij na te denken. Tegelijk is er geen ander woord met zo’n diepgaande politieke lading, want we zeggen daarmee niet alleen wie er bij ons horen, maar ook wie we uitsluiten.
Gisteren was ik als gastspreekster aanwezig bij een trainingsdag van de Novib, 350 mensen. Een van de thema’s was het wij-en-zij denken. Dit is wat ik zei.