Eigen risico
Afgelopen dinsdag in de EK ging het over de nieuwe wet waarin de no claim korting in de ziektekostenverzekerin verdwijnt, maar vervangen wordt door een eigen risico. Tineke Slagter was er de hele dinsdag mee bezig, en werd er zichtbaar niet vrolijk van. De discussie zat op slot.
(Tineke Slagter een tijd geleden, een stuk vrolijker)
Lees verder
Hoe Nederlands ik me voel. Nou, ik woon in Nederland, ik spreek Nederlands, ik heb een Nederlands paspoort, ik ben daar heel tevreden mee, maar of dat ook voelt? Ik heb me vrijwillig gemeld als respondent voor de onderzoekjes van Maurice de Hond. Hier. Op gezette tijden krijg ik dus een vragenlijstje. Ik kan daar vaak niet mee uit de voeten, omdat de vragen geen ruimte laten voor een andere reactie dan die door De Hond is bedacht. Zo moet ik elke keer zeggen hoeveel punten ik mijn ‘vertrouwen in de politiek’ geef. Maar welke politiek? Die van mij, van mijn partij, van het parlement, van het kabinet, Den Haag, de lokale politiek, die van de politiek in het algemeen en wat is dat?
Lees verder
Onbekend maakt onbemind. Sommige van die tegeltjeswijsheden zitten ook in mijn brein opgeslagen. Ik ben een fervent aanhanger van gemengd. Natuurlijk omdat ik me daar zelf het prettigste bij voel, tot op zekere hoogte. In mijn vriendenkring miechelt het van de mensen die van zichzelf al tamelijk gemengd zijn. Gemengd joods en Indisch, of Nederlands en Marokkaans, of joods getrouwd met een moslim, of christelijk geweest en nu moslim, of politieke vluchteling, of communist geweest, of meer in het buitenland gewoond dan hier, of met een interessante seksuele leefstijl – bijna allemaal mensen die een reden hebben om zich niet zomaar tot de dominante cultuur te bekennen. Zoals Adrienne Rich dat beschreef, met haar specifieke eigen mix van identiteiten, joods en lesbisch en dichter en moeder van zoons, ‘disloyal to civilisation’. Met zo’n gemengde achtergrond laat je je niet makkelijk bij de dominante cultuur indelen en wil je dat ook niet.
Lees verder
In de kranten worden de namen bekend gemaakt van het steuncomité voor het comité van ex-moslims, aangevoerd door Michiel Hegener. Hegener benadrukt dat het alleen maar gaat om het ondersteunen van ex-moslims, dat het comité niet ‘gelieerd’ is aan Jami’s comité, maar alleen ‘gesynchroniseerd’ – een subtiel verschil dat mij ontgaat – en de meeste ondertekenaars benadrukken dat het hen alleen gaat op het recht op afvalligheid en niet om een aanval op de islam. Dat Jami zich wel eens ‘verspreekt’ (zegt Herman Vuijsje) moeten we maar door de vingers zien. En Hegener zegt in een ingezonden brief, NRC gisteren, dat Jami zegt dat hij zijn islamkritiek op persoonlijke titel levert en niet als voorzitter van de ex-moslims. Hegener vindt het niet prettig dat de media en het publiek ‘die nuance’ niet oppikken (mij lukt het ook al niet om Jami op te splitsen in een persoonlijke en een politieke helft, vooral omdat hij dat zelf ook niet doet) en dat hij daar steeds op wordt aangesproken, maar gaat toch maar gewoon door met het steuncomite.
Lees verder
Te gast bij een bijeenkomst van Moslimjongeren Amsterdam (hier) over actief worden in Amsterdam, over vrijwilligerswerk en stages. Belangrijk vanuit de islam: dien je dien, je godsdienst. Belangrijk voor je cv: jongeren die kunnen laten zien actief te zijn geweest en maatschappelijke kontakten te hebben maken meer kans bij het solliciteren. Belangrijk voor de beeldvorming van moslims in Nederland, waar nog veel aan te verbeteren valt.
Lees verder
Ik had het er al eerder over (hier): het comité voor ex-moslims dat is opgericht door Ehsan Jami, tevens gemeenteraadslid voor de PvdA. En ik vond dat het een goede ontwikkeling is dat er een plek is voor de mensen die niet langer moslim willen zijn en daar openlijk voor uit willen komen. Ik vind dat dat geheel past in onze samenleving en ook bij de ontwikkeling van moslim/migranten in Nederland. Maar ik vroeg me ook af of Jami de verleiding zou weerstaan om zich te laten kapen door anti-islamitisch rechts.
Lees verder
(jongeren tijdens een iftar in de Badr moskee)
Het lijkt wel of Vrij Nederland deze week een speciaal bijscholingsnummer wilde produceren voor eenieder die zich bezighoudt met islam in Nederland.
Lees verder
Interessante discussie op Schepper en Co, gisteren. Ehsan Jami is de voortrekker van een beweging voor voormalige moslims die er open voor uit willen komen dat ze geen moslim meer willen zijn. Een jonge man met modern stekeltjeshaar. Jami zei: ik heb er niet voor gekozen om moslim te zijn, ik wil er dus nu voor kunnen kiezen dat ik dat niet meer ben. Jami, van Iraanse achtergrond is ook wethouder voor de PvdA. In een interview, te vinden op Google (“Ik ben een sociaal-democraat in hart en nieren”) lezen we dat zijn grootouders nog moslims waren, zijn vader ongodsdienstig was en zijn moeder zich tot het christendom heeft bekeerd. Zijn voorbeeld was een groep in Duitsland, waarvan we de voorzitster hoorden.
Lees verder
Nahed Selim weer in Trouw. (Letter en Geest, 28 april) We stevenen hier, onder leiding van nieuwe minister Ella Vogelaar, minister voor integratie, regelrecht en slaapwandelend aan op de segregatie, zegt ze. Argumenten? Vogelaar heeft in haar interview in de Volkskrant gezegd dat ze discriminatie wil bestrijden, omdat die bijdraagt aan het het gevoel van Marokkaans-Nederlandse jongeren dat ze worden afgewezen, en dat heeft invloed op de manier waarop jongens zich afsluiten in subculturen, waarvan een deel crimineel kan worden. Lijkt mij tamelijk aantoonbaar, ondertussen, en Vogelaar heeft nog veel meer gezegd. Het is duidelijk dat de bestrijding van discriminatie een onderdeel is van een veel veelzijdiger beleid, waarin het aanpakken van de criminaliteit niet alleen dient te geschieden door het bestrijden van discriminatie.
Lees verder
Ahmed Marcouch reageerde gisteren in de Volkskrant op de discussie die is ontstaan naar aanleiding van het verschijnen van het boek Het Marokkanendrama, een mythe? van Fleur Jurgens. Ik kon zelf niet bij de discussie zijn, ik hecht erg aan de mening van Marcouch, dus hier komt het stuk.
Lees verder