Haifa LGBT deel 1

De vijfde retreat voor de leiders van de LGBTQS-beweging in Israël, zeg maar even samengevat de gay movement. Het begin twee jaar geleden toen er in een jeugdclub voor jonge homo’s en lesbo’s een man binnendrong die om zich heen begon te schieten. Twee jonge mensen stierven, een aantal werd gewond – we ontmoetten de jongeren die nu in rolstoelen zitten – en de schrik was enorm. Vooral omdat dit gebeurde in de ‘progressieve bubble’ Tel Aviv. Het was een reden voor een aantal leiders van organisaties, met name van het Open House Jerusalem, om te proberen om de mensen bij elkaar te krijgen en de krachten te bundelen in een LGBT-platform.
Lees verder

Ontspannen uitnodiging tot vrijzinnigheid

Interessant stuk van Theo Brand (van de Linker Wang, GroenLinks), te vinden op zijn weblog en op Joop (hier en hier). In andere woorden zegt Brand wat ik ook al vaker betoog, dat we met de emancipatie van ‘andere’ groepen een beetje geduld moeten hebben. Ik had het daar op facebook pas weer over naar aanleiding van een artikel in Trouw over de vraag hoe tolerant de homobeweging eigenlijk nog is (hier).
Lees verder

Homo’s als propagandamateriaal

Het politiek café Den Haag, het staat er niet bij maar dat is van de VVD, stuurde pas een enthousiast bericht rond: ze gingen een politiek café houden in Tel Aviv (dat moet gisteren gebeurd zijn) over de homorechten (hier). Reden waarom daar, nou omdat we ons publiek duidelijk willen maken dat Israel een land is waar de democratie functioneert en individuele vrijheid gerespecteerd wordt, tevens het enige land waar dat zo is in de regio.
Lees verder

LGBT in Jeruzalem, de vierde training

Het was de vierde keer dat ik met Jan Andreae mee ging om een groep LGBTQ leiders van Israël te trainen. (Lesbian-Gay-Bisexual-Transgender-Queer) De aanleiding, de eerste keer, was de moord op twee jonge mensen in een gay club in Tel Aviv, en de schok die dat teweeg bracht in de gehele beweging van homo’s en lesbo’s en transgender mensen.
Lees verder

Jeruzalem

Altijd hetzelfde gedonder. Jan en ik nemen een taxi vanaf Ben Gurion naar Jeruzalem. We moeten bij het Jerusalem Hotel zijn, maar dat ligt in Oost Jeruzalem. Palestijns dus. En dus weet de taxichauffeur niet waar dat is, want die is joods en daar komt hij nooit. Zijn tomtom helpt ook niet, want die doet niet aan vijandig gebied. Bellen we mijn vriendin Rula, of die het de chauffeur even uit kan leggen. Maar die spreekt geen Hebreeuws en de taxichauffeur niets anders. Met een soort van Engels redden ze het, en omdat wij vanaf het nog veel grotere American Colony Hotel wel de weg weten komen we aan.
Lees verder