Het gaat er dus ook om met wat voor een houding wij witten bondgenoten willen zijn. Opnieuw een parallel: als feministe vind ik die mannen het meest betrouwbaar die hebben nagedacht over hun eigen positie als man, en die niet met ons samenwerken omdat ze denken dat wij vrouwen net als in de Disney sprookjes gered moeten worden. Wel omdat ze beseffen dat zijzelf er belang bij hebben in een wereld te leven waar de seksen in meer harmonie en gelijkwaardigheid met elkaar kunnen leven. Ik vertrouw vooral mannen die weten dat ze dat ook doen voor zichzelf, dat hun leven er ook van opknapt, en wint aan authenticiteit en diepgang. Of omdat ze denken aan hun kinderen, omdat ze willen dat ook hun dochters zich kunnen ontplooien en hun zoons niet hoeven te lijden onder de masculiniteitsdwang.
Lees verder →

Over zwart-wit bondgenootschap (1)

Wat doe je als je wit bent, en je tegen racisme bent? Hoe kun je actief worden, hoe kun je samenwerken met zwarte mensen die zich organiseren tegen racisme en uitsluiting? Willen ze wel samenwerking? Heb je als blanke een andere rol dan wanneer je een Afro-Nederlander bent? Hoe ga je om met het gevoel dat je er op aan gekeken wordt dat je bij de ‘verkeerde kant’ van de maatschappij hoort, en grappen over ‘tata’s be like’ niet leuk vindt, terwijl je het echt goed bedoelt?
Lees verder →