Te gast: Trees uit Sakhnin, een Arabisch stadje in Galilea, wilde reageren en nog wat aanvullen op het stuk van gisteren, over de Palestijnen in Israel.
Hoi Anja, ik wil ook nog wel even iets vertellen over mondigheid en repressie.
Misschien een stukje geschiedenis. Zoals Sultany al zegt, na 1948 hielden de Palestijnen binnen Israel zich rustig. Om de redenen zoals jij die beschrijft, geen kader meer, iedereen was weg, angst, maar eigenlijk ook omdat men dacht dat: dit is de zoveelste bezetting, eerst hadden we de Turken, daarna de Britten. Men verwachtte eigenlijk dat men, ondanks de Nakba, toch door zou kunnen gaan met het gewone “boeren” leven (1). Maar helaas, Israël ging ook al gauw naar de Negev en Galilea, waar nog Arabische dorpen waren en ook die verloren veel grond aan de nieuwe joodse staat. (Sakhnin had in 1948 2500 inwoners en 70.000 dunum grond, nu is dat 25000 inwoners en 9000 dunum grond). Dit land is op allerlei smerige manieren afgepakt. Ik ga daar niet verder over uitweiden (2).
Lees verder