Een goede analyse van Israeli Zeev Sternhell, zelf eens het slachtoffer van een rechtse aanslag. In Israël is veel protest tegen de gestegen prijzen van levensmiddelen, tegen de bezuinigingen en de gegroeide armoede onder een flink deel van de bevolking. Maar nooit wordt de link gelegd met al dat staatsgeld dat verdwijnt in de bezetting en de bouw van de nederzettingen. Maar dit zouden mensen eindelijk eens moeten begrijpen: je kunt niet links zijn voor jezelf en rechts voor de Palestijnen, je kunt geen rechtvaardigheid voor jezelf opeisen en dat tegelijk onthouden aan de anderen. Wie niet èn tegen de armoede èn tegen de bezetting protesteert eindigt in rechts.
Tag archieven: Sternhell
Israël gaat naar de verdommenis, zegt Sternhell
(Sternhell)
En nog een criticaster van binnen uit: Zeev Sternhell. Wat is dat toch met de Israëlische burgers, die weten dat Likud van plan is de Westoever te annexeren zonder de Palestijnse burgers staatsburgerschap te geven. Een plan dat eens geheim en subversief was, maar nu openlijk wordt uitgedragen.
Lees verder
Het gaat verkeerd met Israël: waarschuwende stemmen
Beantwoorden
In mijn laatste boek, Oorlog als er vrede dreigt, citeer ik meer dan één oude zionistische pionier die nu langzamerhand, woedend of met bloedend hart, moet toegeven dat het met Israël helemaal de verkeerde kant op gaat. Het zijn vaak mensen zoals Uri Avnery, die niet zover kan gaan dat hij erkent dat het zionisme, de gedachte aan een joodse staat, altijd al een slecht idee was – want hoe had je zo’n staat in Palestina kunnen vestigen zonder een enorme schade aan te richten voor de mensen die er al woonden?
Lees verder
De Israëli’s kijken de andere kant op
Ze’ev Sternhell is een bejaarde man. Hij is oud genoeg om nog herinneringen te hebben aan het getto in Lvov, in Polen. Hij werd verstopt en werd gered, anders dan zijn moeder en zusjes die werden vermoord. Toen de staat Israël werd uitgeroepen beleefde hij dat als een wonder. Opeens waren er joden die minister waren, en officieren, er waren paspoorten, uniformen, een vlag. Eindelijk hadden de joden wat de gojim ook hadden. De joden konden niet langer als beesten behandeld worden. Ze vochten terug. Sternhell ging in 1951 naar Israël, vocht in verschillende oorlogen. En werd gaandeweg steeds gedesillusioneerder in het land waar hij zijn hoop op had gevestigd. In 1967 werd Israël met de bezetting van Westoever en Gazastrook een koloniale onderneming. Wat er nu gebeurt is een tragedie. Mijn wereld stort ineen, zegt hij.
Lees verder
Sternhell
Interessant stuk in Haaretz: er is geen sociale rechtvaardigheid zolang de bezetting duurt, zegt professor Sternhell. Hier
Lees verder
Speciaal voor minister Rosenthal
Ze’ev Sternhell
Een artikel van Ze’ev Sternhell, die al eerder aan het woord was op dit weblog, (hier, Sternhell beschrijft hoe Israël uit elkaar valt.) Speciaal voor minister Rosenthal:
Lees verder
Sternhell: Israël valt uit elkaar
Ze’ev Sternhell is een man op leeftijd. Oud genoeg om herinneringen te hebben aan het getto in Lvov, in Polen, waar hij als joods kind ontsnapte doordat hij verborgen werd in een kuil. Zijn moeder en zusje werden vermoord in de kampen. Toen hij tien jaar oud was werd de staat Israël uitgeroepen. Voor hem een wonder. Opeens waren er joden die minister waren. joodse officieren, joodse paspoorten, uniformen, een vlag. De joden konden niet langer als beesten behandeld worden, ze vochten terug.
Lees verder
“Tijd om de rekening te betalen”
Het is tijd om de rekening te betalen, schrijft professor Ze’ev Sternhell. Sternhell heeft geschreven over de ontwikkeling – of het gebrek daaraan – van links in Israël. (Hier en hier) Hij is inmiddels 75, en werd licht gewond bij een bomaanslag op hem door rechts-radicale extremisten.
Lees verder
Open House Jeruzalem
Training voor de kleine staf van Open House, het centrum voor de LGBT mensen in Jeruzalem. Tel Aviv en Jeruzalem – het zijn twee verschillende werelden. In Tel Aviv staan de varkensworstjes op het menu in het restaurant waar we eten, en ondanks sabbat is veel open. ’s Nachts hoor je nog heel laat de vrolijke stemmen buiten – het lijkt er wel voortdurend feest. Een beetje hysterisch feest, alsof er iets moet worden weggeschreeuwd, denk ik soms, maar dat kan ook projectie zijn. In het gay centrum in het park, waar we waren, zitten de lesbische stelletjes met hun kindertjes op het terras. Ondanks de moorden die zijn gepleegd in augustus, en het feit dat de dader nog steeds niet is gepakt, zie ik hier niets van bewaking. In Tel Aviv is het niet zo moeilijk, als je dat wilt, om alles te vergeten, de bezetting te ontkennen, niet te zien wat er aan de andere kant gebeurt. “This side of the wall”, zo noemt psychologe Rahel dat, die nooit vergeet wat er aan de andere kant is.
Lees verder
Zionistisch links?
(professor Zeev Sternhell)
Eens was Israel ook populair bij links, bij socialisten en sociaal-democraten. Ook ik had een romantisch beeld over de nieuwe maatschappij die daar werd geschapen, met zijn kibbutzim als experiment in egalitair en solidair samenleven. Die kibbutzim zijn al lang praktisch ter ziele, en de vraag is wat ‘links’ in Israel nog betekent, zeker nu er met minieme oppositie een flinke politieke ruk naar rechts plaatsvindt, zo rechts dat je vrijwel alleen nog kunt spreken in gradaties van rechts, ultrarechts, ultra-nationalistisch rechts en orthodox-nationalistisch rechts. Tsipi Livni, die geheel ten onrechte nog wordt gezien als een beetje van het ‘midden’ – dat naar onze verhoudingen ook al behoorlijk rechts is – kiest er nu voor om in de oppositie te gaan nu ze geen aantrekkelijke funktie aangeboden heeft gekregen in de nieuwe regering. Ze verwijt Liebermann en Netanyahu dat ze ‘Annapolis’ afwijzen, en daarmee de twee-staten-oplossing. Waarmee er een einde is gekomen aan het vredesproces. Zegt ze.
Lees verder