(Uri Avnery onlangs bij een demonstratie in Sheikh Jarrah)
Aanstaande woensdag zal het Israëlische Hooggerechtshof, het geweten van Israël, een uitspraak doen over de petitie die is ingediend door een groepje Israëli’s, onder wie Uri Avnery, de oude vredesveteraan. Die hebben namelijk het verzoek ingediend om voortaan door het Ministerie van Binnenlandse Zaken als Israëli’s geregistreerd te worden. Horend bij het Israëlische volk, dus.
Lees verder
Een internationale groep van meer dan 50 prominente filmmakers, schrijvers, kunstenaars en academici, onder wie Naomi Klein, schrijfster Alice Walker en filmster Jane Fonda protesteren in een open brief tegen het Filmfestival van Toronto, dat Israël centraal wil stellen op het Festival – een van die georkestreerde en zwaar gesubsidieerde pogingen van Israël om goodwill te kweken en de aandacht af te leiden bezetting en schendingen van internationaal recht. Hier.
Lees verder
In Akko is er ruzie, de Arabische bewoners van de stad willen dat de haven genoemd wordt naar een van hun helden, Issa al Awam, generaal in de tijd van Saladin, de leider die de kruisvaarders versloeg. Maar de joodse Israëli’s die er de baas zijn willen de haven noemen naar een joodse held. De Palestijnen maakten een monument voor hun grote voorbeeld, het gemeentebestuur verklaarde het tot een ‘illegale constructie’ en brak het weer af.
Lees verder
Je bent een sabra, een in Palestina/Israël geboren jood, je bent een zionist in hart en nieren, die in 1948 vocht voor zijn land en daarbij gewond raakte, en dan moet je aanzien wat er van je land is geworden. Dov Yermiya heeft het gehad met Israël en het zionisme. Op zijn vijfennegentigste neemt hij plechtig afstand van wat in zijn ogen een ‘fascistische joodse staat’ is geworden en stuurt een brief naar zijn oude vrienden. Hij zal nooit meer het volkslied zingen. Een van die vrienden vocht met hem samen in 1948, ook een zionist van huis uit, en de aanvoerder van een kleine maar vastberaden vredesgroep genaamd Gush Shalom. Hij heet Uri Avnery, en werd vorig jaar vijfentachtig jaar. ‘Je hebt gelijk dat dit niet het land is geworden waar we van droomden’ schrijft hij terug, in een open brief, aan zijn oude vriend: ‘maar ik smeek je, laat ons niet in de steek.’
Wie zijn nou eigenlijk de joden-hatende-joden, vraagt Saul Landau zich af.
Lees verder
De ontwikkeling van Hamas
Een excuus dat Israël altijd bij de hand heeft om niet met Hamas te hoeven praten, is dat Hamas een terroristische organisatie is. En daarmee, dat alles en iedereen die met Hamas te maken heeft dus een legitiem doel is voor een militaire aanval. En zeker is het waar dat Hamas in het verleden zelfmoordaanslagen heeft laten plegen (Fatah trouwens ook), en sinds ze besloten hebben daar mee op te houden wel raketten afschieten die geen enkel ander doel hebben dan schrik en schade voor de burgerbevolking van Israël. Volgens internationaal recht: niet geoorloofd.
Lees verder
Het miechelt in Gaza op het ogenblik van de journalisten en onderzoekers van diverse mensenrechtenorganisaties als Amnesty en Human Rights Watch. (Zie hier.) Zo snel mogelijk moet geprobeerd worden in kaart te brengen wat er werkelijk is gebeurd. Wat in ieder geval duidelijk is: dat de schade enorm is. Op geen enkele manier kan Israël nog volhouden dat de aanval op Gaza een aanval op Hamas was. Het was een massieve aanval op de bevolking van Gaza.
Lees verder
Denkt iemand er nog over na hoe krankzinnig het is als je twee ministers ziet, Livni van Israël en Rice van de VS, die samen plechtig een overeenkomst sluiten over een eenzijdig staakt-het-vuren in Gaza – over de hoofden heen van de mensen om wie het werkelijk gaat, de Palestijnen? Doet dat niet een beetje erg koloniaal aan, alsof we teruggeplaatst worden in de tijd dat we het nog acceptabel vonden dat de westerse mogendheden onderling hun koloniën verdeelden?
Lees verder
Te gast: Uri Avnery
17.1.09
The Boss Has Gone Mad
169 YEARS before the Gaza War, Heinrich Heine wrote a premonitory poem of 12 lines, under the title “To Edom”. The German-Jewish poet was talking about Germany, or perhaps all the nations of Christian Europe. This is what he wrote (in my rough translation):
Lees verder
“Wat in het geheugen van de wereld gegrift zal staan, is het beeld van Israël als een met bloed bezoedeld monster, dat op elk moment bereid is oorlogsmisdaden te begaan en niet bereid is zich door welke morele beperkingen dan ook te laten tegenhouden. Dit zal ernstige gevolgen hebben voor onze toekomst op de langere termijn, ons aanzien in de wereld en op de kans op vrede. Uiteindelijk is deze oorlog ook een misdaad tegen onszelf, een misdaad tegen de staat Israël”.
Uri Avnery
Ria van Minnen vertaalde voor ons het artikel van Uri Avnery, dat al eerder in het Engels op dit weblog stond: hier.
Lees verder