Dinsdag is onze vaste Eerste Kamerdag. Eerst de gigantische stapel papier wegwerken die er in onze postvakjes ligt. Vijf en negentig procent gaat in de papierbak. Je wilt niet denken aan alle bomen die zijn gekapt om ons te voorzien van papier waar we nauwelijks een blik op werpen, maar het schijnt nog meer te kosten om daar van te voren een schifting in aan te brengen.

Dan de trappen op naar onze fractiekamer – blij dat ik alleen maar oud en niet gehandicapt ben want ik kom altijd hijgend boven – waar we met z’n vieren de dag doornemen. We zijn een goede ploeg, ik kijk altijd uit naar onze vergaderingen. Ronald en ik hadden gisteren ‘inbreng’, Tineke had een lijst vragen voor in haar commissie, het is een reuze ondersteuning om met elkaar door te spreken hoe we het aan gaan pakken.
Ik heb sociale zaken en werkgelegenheid onder me, dus gisteren deed ik de behandeling van de Wav, de Wet Arbeid Vreemdelingen. Een klein debatje, want de wetswijziging was voor een groot deel al ingehaald doordat per 1 mei tien nieuwe landen in Europa toetreden, waaronder een paar landen als Polen, en de vraag nu is of we de grenzen open moeten stellen voor alle nieuwe Europeanen die in eigen land geen werk kunnen vinden, of dat aan banden moeten leggen, een discussie die zowel in de Tweede Kamer als in het Europarlement plaats vindt.
Voor het veldonderzoek voor mijn inbreng hoefde ik niet mijn huis uit. Mijn huis wordt verbouwd, en het is er een komen een gaan van stukadoors, timmermannen. Die konden mij gisteren haarfijn de problemen uitleggen. Want de Polen komen niet pas in mei, ze zitten er al. Zo’n vijftigduizend, waarvan de helft illegaal. Ze nemen vaak genoegen met erbarmelijke omstandigheden, met z’n zessen in een oude caravan zonder verwarming, lage lonen, idiote werktijden, en neem het ze eens kwalijk, want het minimumloon is in Polen maar een kwart van wat het hier is. Ondertussen is dat wel oneerlijke concurrentie voor Nederlandse arbeiders, die in de bouw vaak niet meer aan de bak komen omdat veel kleine bouwbedrijfjes nauwelijks het hoofd boven water kunnen houden als ze alle lonen wit uit betalen.
De bespreking van de Wav gisteren was een links onderonsje, alleen de PvdA, Groen Links en de SP hadden spreektijd aangevraagd. Staatssecretaris Mark Rutte was goed voorbereid en kon het makkelijk af. Hij wil dat er meer gedaan wordt aan het terugdringen van de illegale arbeid door het versterken van de Arbeidsinspectie. De SP was de enige partij die het probleem in een groter kader plaatste, want wij denken dat je de illegale arbeid nooit geheel terug zult kunnen dringen zolang de kloof tussen de rijke en de arme landen binnen de nieuwe EU zo groot zijn. Dus in plaats van mensen uit economische motieven haast te dwingen om ver van huis en haard werk te zoeken, moeten we er voor zorgen dat ze in de toekomst werk kunnen vinden in eigen land. De kloof tussen arm en rijk binnen Europa zelf moet kleiner, en in het Europees verband moet er nagedacht worden over maatregelen om de economie in de nieuwe landen op te vijzelen. De staatssecretaris was na enig aandringen wel genegen om dat punt mee terug te nemen, en we zullen dus in de gaten houden of daar wat van komt.
Dat dossier kan weer in de kast, en ik ga me voorbereiden op het komende WAO debat.